আর কখনো নয় ( বাংলা )
— মনোয়ার হোসেন (মুন )
একবার যে হৃদয় ভেঙেছে আমার,
সেই দরজায় আর কড়া নাড়ব না।
অপমানের ঠাঁই যেখানে ছিল,
সেই পথে আজ আর হাঁটব না।
ভালোবাসা যদি হয় কষ্টের কারণ,
তবে একাকিত্বই ভালো সঙ্গী।
যে বোঝেনি আমার নীরব কান্না,
তার জন্য আজ চোখ ভিজাই না ধূমি।
যোগাযোগের তৃষ্ণা আছে ঠিকই,
তবু নিজেকে ছোট করব না আর।
হয়তো সে ফিরে ডাকবে কোনোদিন,
কিন্তু মন বলবে—এখন অনেক দেরি তার।
সময় শেখায় কাকে ভরসা করতে হয়,
আর কাকে ভুলে যাওয়া দরকার।
অপমান সহ্য করে বাঁচা নয় জীবন,
নিজেকে ভালোবাসাই আসল আদর্শকার।
তাই আজ শপথ নিলাম মনে,
অপমানের জায়গায় ফিরব না আর।
সম্মানই আমার গর্ব, আমার শক্তি,
এ মন আজ মুক্ত—দ্বিতীয়বার নয় আর।
কবিতার সারাংশ: 🌸
এই কবিতায় কবি (Moon) নিজের আত্মসম্মান ও মর্যাদা রক্ষার দৃঢ় প্রতিজ্ঞা প্রকাশ করেছেন।
তিনি বলেছেন, যে জায়গায় অপমান পেয়েছেন বা যেখান থেকে অবহেলা এসেছে,
সেই জায়গায় আর কখনো ফিরে যাবেন না—even যদি হৃদয়ে যোগাযোগের তৃষ্ণা থাকে।
কবি মনে করেন, নিজেকে ভালোবাসা ও সম্মান করা-ই জীবনের আসল শিক্ষা।
অপমানিত হয়ে বাঁচা নয়; বরং ভুলে গিয়ে নিজের মর্যাদা ধরে রাখাই সত্যিকারের জয়।
শেষে তিনি প্রতিজ্ঞা করেন — “দ্বিতীয়বার নয় আর” —
যা নিজের আত্মসম্মান ও মানসিক শক্তির প্রতীক।
“নিজৰ মৰ্যাদা” ( অসমীয়া)
✍️ — মনোৱাৰ হোসেন ( মুন )
অপমান হোৱা ঠাইলৈ নাযাবা,
সেই মানুহক পুনৰ নাচাবা।
যি ঠাইত দুখ পাইছিলা,
তাত সুখ কেতিয়াও নোপোৱা।
যোগাযোগৰ তৃষ্ণা থাকিলেও,
সন্মানহে সৰ্বাধিক জানিবা।
যি আপোন নাছিল, তাক এৰি দিয়া,
নিজক সন্মান কৰিবলৈ শিকিবা।
মানুহে ভুলে, কিন্তু মন ভোলে নে?
আঘাতৰ চিহ্ন থাকে সোঁমপৰে।
নিজৰ মৰ্যাদা কেতিয়াও নেৰুৱা,
নিজৰ মানে জীৱনৰ শক্তি সৰুয়া।
জীৱনত বহু প্ৰলোভন আহে,
কেতিয়াবা মানুহে মনমৰা কৰে।
তেতিয়াও মনটো দৃঢ় ৰাখিবা,
নিজৰ মূল্য মনত ৰাখিবা।
অপমানৰ আগত চুপ থাকিবা,
কেতিয়াও মাথোঁ নত নহ’বা।
নিজৰ মৰ্যাদা সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ জানিবা,
এইয়ে জীৱনৰ আসল মানে ভাবিবা। 🌼
“নিজৰ মৰ্যাদা” কবিতাৰ সাৰাংশ:
এই কবিতাটো মূলত আত্মসম্মান আৰু নিজৰ মৰ্যাদাক কেন্দ্ৰ কৰি ৰচিত। কবিয়ে কয় যে অপমান কৰা স্থানলৈ পুনৰ নাযাবা আৰু যি মানুহে আপোনক কষ্ট দিছে, তাৰ লগত পুনৰ সম্পৰ্ক নকৰিবা। জীৱনত প্ৰলোভন আৰু আঘাত অহা স্বাভাৱিক, কিন্তু মনৰ দৃঢ়তা আৰু আত্মসম্মান নেৰোৱা অতি প্ৰয়োজনীয়। নিজকে সন্মান কৰাৰ মানে হৈছে জীৱনৰ শক্তি আৰু মূল্য চিন্তা কৰা। যিকোনো অৱস্থাতও মাথোঁ নত নহ’ব আৰু নিজৰ মৰ্যাদা সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বুলি মানি চলিব।
💡 সংক্ষেপত: জীৱনত অহা অপমান, কষ্ট বা প্ৰলোভনৰ সন্মুখীন হ’লেও আত্মসম্মান অটুট ৰাখি নিজকে সন্মান দিয়া।